_ فرمولاسیون رایگان ساخت کلودیفایر | 

 

_ صمغ عربی

_ پکتین

_ دی اکسید تیتانیوم

_ مالتودکسترین

_ نشاسته سوکسینیل

 

_ فرمول رایگان تولید کلودیفایر | _ آموزش رايگان جهت تولید کلودیفایر | _ ارائه روش تولید کلودیفایر مجانی | _ساخت و تولید کلودیفایر بدون هزینه |

 

تولید کنندگان محترم : فرمول ساخت کلودیفایر مناسب تولید در ایران با کیفیت بالا و صرفه ی اقتصادی زیاد موجود است.

با ما در ارتباط باشید.

______________________________

 

 

« شرکت ویلاتوس با افتخار اعلام مینماید آماده ارائه ی فرمولاسیون تولید انواع ؛

* انواع مواد غذایی ( کلودیفایر |   بیکینگ پودر / انواع کنسرو / رب / مربا / و.....خوراک دام و طیور ) محصولات آرایشی و بهداشتی با بالاترین کیفیت و قابل رقابت با محصولات موجود در بازار به شما عزیزان می‌باشد.ما با مهندسین مجرب و زبده به شما آموزش میدهیم چگونه محصولی با کیفیت عالی و باصرفه اقتصادی بالا  را تولید نمایید.

 

* محصولات ساختماني اعم از [عایق نانو ( ضد حرارت / صدا ) ،  انواع بتونه ، بتونه سنگ/ کناف و.... | فوم سیمان | سنگ مصنوعی‌ | فوم بتن و بتن | ] و .... ده ها محصول دیگر .

 

* محصولات شوینده نظیر [ شامپوفرش | پودر ماشین لباسشویی( سبک و سنگین ) /صابون رختشویی  / قرص بوگیر دستشویی/ مایع گاز پاکن/ انواع شامپو/ مایع ظرفشویی و دستشویی/ سفید کننده و....... محصولات شوینده صنعتی مانند : شامپو کارواش/ دوراکلین / واکس داشبورد و بدنه و......ده ها محصول دیگر]

 

*  محصولات آرایشی نظیر [ کانسیلر |  تالک | تونر پاکن | بالم لب | برق لب | پودر دکلره | روشن کننده مو / افتر شیو/  کرم ضد آفتاب / مرطوب کننده/ آبرسان ژل مو _ چسب مژه _ چسب‌ پروتز _ انواع رنگ مو _ پودر دکلره _ عطر مو _ میست مو _ بادی اسپلش _ انواع رژ گونه ( پودری _ ژل _ مایع _ براق _ مات ) _انواع کرم پودر _ مرطوب کننده _ ضد آفتاب _ رژ لب های مایع ، جامد ، مدادی _ ریمل _ خط چشم _ تافت ( اسپری و لاک مو ] و........ده ها محصول دیگر.

 

 

* محصولات شیمیایی  و پتروشیمی مانند 《 انواع تینر / روغنی/ فوری و ...../ بی بو سازی گازوئیل  / رنگ نیم پلاستیک / تمام پلاستیک و..... / حلال ها 》

 

* چسب ها اعم از 《 چسب m / ممبران/ چسب چوب / چسب نساجی / چسب صحافي/ چسب کاغذ دیواری/ چسب سلفون و ........ده ها نوع چسب دیگر 

 

* محصولات خودرویی /اسید باتری/ پودر آتش‌نشانی/ مواد اولیه تولید شوینده ( اسید سولفونیک/ تگزاپون ) / اسید باتری  / شیمیایی / رزین ها / پتروشیمی / وارنیش/ ژل آتش زا/ تینر ها ضد زنگ و......صدها محصول دیگر 

 

 پس از کیفیت عالی محصول مهم‌ترین عامل برای تولید‌ کننده قیمت تمام شده محصول است ؛ پس با کیفیت ترین فرمول و با صرفه اقتصادی بالا را تنها از ما بخواهید.

 

 

* ما با پشتیبانی یکساله به عنوان مشاور در کنار شما خواهیم بود. 

 

جهت دریافت فرمولاسیون و مشاوره با در تماس باشید.»

 

 

______________________________

 

_ کلودیفایر |

 

 

 _ این فرمولاسیون مربوط به یک عامل کدر کننده خشک برای مخلوط های نوشیدنی خشک است که از خشک کردن یک مخلوط آبی تهیه شده است که شامل ؛

 

 الف) از 15 تا 35 درصد وزنی TiO2 ریز تقسیم شده؛

 ب) از 35 تا 55 درصد وزنی عامل تعلیق. 

 ج) از 20 تا 40 درصد وزنی یک عامل فاصله

با این شرط که نسبت وزن TiO2 به عامل تعلیق 1:1.1 تا 1:3 باشد.

_ علاوه بر این، اختراع مربوط به روشی برای تولید عامل کدر کننده است که می تواند در مخلوط های نوشیدنی خشک استفاده شود.  

این مخلوط‌های نوشیدنی، خواص پایداری کدورت را در آب تولید شده از آن‌ها فراهم می‌کنند.

 

_ آشنایی با عملکرد و ماهیت کلودیفایر |

یک عامل کدر کننده خشک برای مخلوط های نوشیدنی خشک تهیه شده از خشک کردن یک مخلوط آبی که بر اساس وزن خشک شامل ؛

 

 الف) از 15 تا 35 درصد وزنی TiO2 ریز تقسیم شده؛

 

 ب) از 35 تا 55 درصد وزنی عامل تعلیق.  

 

 ج) از 20 تا 40 درصد وزنی یک عامل فاصله

 

 با این شرط که نسبت وزن TiO2 به عامل تعلیق 1:1.1 تا 1:3 باشد.

عامل ابری خشک طبق ادعای 1 که در آن ذرات TiO2 دارای اندازه ای در محدوده 0.01-20 میکرون، ترجیحاً 0.1-5 میکرون هستند.

عامل ابری خشک طبق ادعای 1 یا 2، که در آن عامل تعلیق از گروهی از صمغ‌هایی مانند انواع مختلف اقاقیا، مانند صمغ عربی، مواد پکتیک مانند پکتین و مشتقات نشاسته مانند نشاسته سوکسینیل شده اکتنیل انتخاب می‌شود.

_ ماده ابری خشک طبق هر یک از ادعاهای 1-3، که در آن عامل فاصله‌دهنده از گروهی شامل [ کربوهیدرات‌های الیگومری محلول در آب از جمله مالتودکسترین و سایر نشاسته‌های اصلاح‌شده ] انتخاب می‌شود.

ماده ابری خشک طبق هر یک از ادعاهای 1-4 که در آن نسبت وزنی TiO2 به عامل تعلیق 1:1.3 تا 1:3، ترجیحاً 1:1.5 تا 1:2.5 است.

روشی برای ساخت یک عامل کدر کننده خشک برای مخلوط های نوشیدنی خشک که شامل ؛

(الف) p1 در معرض ذرات TiO2، یک عامل تعلیق کننده، یک عامل فاصله دهنده و آب است که در آن موجود است.

 

 (ب) خشک کردن مخلوط آبی به دست آمده برای تشکیل یک سیستم ابری ذرات.

_‌ روش طبق ادعای 6، که در آن مقدار کل TiO2، عامل تعلیق و عامل فاصله‌دهنده بر اساس وزن خشک

 

[  از 20 تا 45 درصد وزنی TiO2

 از 35 تا 55 درصد وزنی یک عامل تعلیق 

 از 20 تا 40 درصد وزنی عامل فاصله.]

 

_ روش طبق ادعای 6 یا 7 که در آن مقدار کل TiO2، عامل تعلیق و عامل فاصله‌دهنده در مخلوط آبی به‌دست‌آمده از 20 تا 45 درصد وزنی بر اساس وزن جامدات خشک است.

یک مخلوط نوشیدنی خشک حاوی عامل کدر کننده طبق هر یک از ادعاهای 1-5 یا عامل کدر کننده خشک به دست آمده با روش طبق هر یک از ادعاهای 6-8، که در آن عامل کدر کننده در سطح 0.01 وجود دارد.  

تا 10 درصد، ترجیحاً 0.2 تا 7 درصد وزنی کل مخلوط نوشیدنی خشک است.

 

_شرح مفصل |

_  محصول و فرمولاسیون حاضر به یک عامل کدر کننده حاوی 《دی اکسید تیتانیوم 》برای مخلوط های نوشیدنی خشک ذره ای، به روشی برای تولید عامل کدر کننده و همچنین مخلوط های نوشیدنی خشک حاوی ماده کدر کننده است.  

عامل کدر کننده ثبات و شدت کدورت کامل در نوشیدنی های آبی تولید شده از مخلوط نوشیدنی خشک را فراهم می کند.

 

_پیشینه اختراع

 مخلوط‌های نوشیدنی خشک، به‌ویژه مخلوط‌های آبمیوه تقلیدی معمولاً با یک عامل کدر کننده ذرات به منظور تقلید کدورت یک آب میوه طبیعی فرموله می‌شوند.  

بیشتر عوامل ابری بر پایه یک روغن یا یک فاز جامد پراکنده در یک فاز آبی (پیوسته) هستند.  

فاز روغن/جامد پراکنده باید تثبیت شود تا از "کرم شدن" یا "رسوب" جلوگیری شود.  

* در نوشیدنی های پودری فوری، این عوامل کدر کننده به همان اندازه بر پایه روغن یا جامد هستند.  

سیستم های مبتنی بر روغن برای تبدیل آنها به شکل پودری باید کپسوله شوند.  

_ الزامات پایداری عامل کدر هنگامی که در نوشیدنی آماده برای نوشیدن پراکنده می‌شود نسبت به نوشیدنی‌های مایع شدیدتر است، اما همچنان به ثبات خاصی نیاز دارد.  

اکثر عوامل کدر کننده با ترکیب دی اکسید تیتانیوم با یک عامل تعلیق کننده مانند 《صمغ عربی》 و یک عامل فاصله دهنده مانند 《مالتودکسترین 》تهیه می شوند.  

_ دی اکسید تیتانیوم عنصر کلیدی است که کدورت را به عنوان بخشی ضروری از عامل ابری ایجاد می کند.

یک عامل ابری ذرات را برای نوشیدنی‌های مخلوط خشک حاوی TiO2 است. 

 در روش‌های معمولی تهیه یک عامل ابری، عامل فاصله و عامل تعلیق به آب اضافه شده و در معرض اختلاط برشی بالا قرار می گیرند.  

دی اکسید تیتانیوم پس از اینکه عامل فاصله‌دهنده و عوامل تعلیق با اختلاط اولیه با برش بالا پراکنده شدند، اضافه می‌شود و مخلوط مجدداً در معرض اختلاط با برش بالا قرار می‌گیرد.  

سپس دوغاب حاصل، معمولاً با خشک کردن اسپری خشک می شود.  عامل کدر کننده خشک شده حاصل می تواند در یک مخلوط نوشیدنی خشک، به ویژه مخلوط نوشیدنی خشک با طعم میوه قرار گیرد.

با این حال، چندین اشکال مرتبط با این عوامل ابری معمولی و روش های آماده سازی آنها وجود دارد.  

یک مشکل این است که اگرچه داشتن سطح نسبتاً بالایی از دی اکسید تیتانیوم برای ایجاد سفیدی یا کدورت مناسب مطلوب است، مقدار دی اکسید تیتانیوم که ممکن است در عامل کدر کننده گنجانده شود به دلیل تمایل آن به رسوب و ایجاد رسوب محدود است.  

 

__________________________________________

 

_ در نوشیدنی بازسازی شده  مشکل دیگر این است که در این روش‌های مرسوم برای تهیه عوامل ابری، سطوح داخلی ظروف فرآوری تمایل به کیک شدن دارند که نیاز به تلاش‌های قابل توجهی برای تمیز کردن قبل از تولید دسته‌های بعدی دارد.  

از دست دادن مواد به این ترتیب باعث کاهش عملکرد نیز می شود.  

مشخص شده است که در این فرآیندهای هنر قبلی، محتوای دی اکسید تیتانیوم بالاتر در دوغاب، خشک کردن دوغاب را با اسپری سخت‌تر می‌کند و باعث کاهش بیشتر عملکرد و کاهش توان عملیاتی می‌شود.

 

_ روش خاصی را برای ساخت یک عامل کدر کننده ذرات برای یک مخلوط نوشیدنی خشک نشان می دهد که شامل:

 (الف) قرار دادن ذرات دی اکسید تیتانیوم و آب در معرض اختلاط برشی بالا برای تشکیل اولین مخلوط آبی.

 

 (ب) افزودن یک عامل فاصله‌دهنده و یک عامل تعلیق به اولین مخلوط آبی گفته شده و قرار دادن مخلوط در معرض اختلاط برشی بالا برای تشکیل مخلوط آبی دورتر.  

 

 (ج) خشک کردن مخلوط آبی بیشتر برای تشکیل یک عامل کدر کننده ذرات.

 

 با این حال، جدا از این واقعیت که نیاز به دو مرحله اختلاط جداگانه وجود دارد، عامل کدر کننده به‌دست‌آمده خواص پایداری کافی را در مورد کدورت نوشیدنی‌های آبی تولید شده از آن ارائه نمی‌کند.

_ بر این اساس نیاز به یک عامل کدر کننده وجود دارد که پایداری کدورت بیشتری را در نوشیدنی های آبی تولید شده از آن فراهم کند و نیاز به روشی کافی و ساده برای تولید عامل کدر کننده مذکور وجود دارد.

 

_ موارد فوق و سایر مواردی که برای افراد دارای مهارت معمولی در این هنر آشکار خواهد بود، مطابق با اختراع با ارائه یک سیستم ابری خشک برای مخلوط‌های نوشیدنی خشک تهیه شده با خشک کردن یک مخلوط آبی، که بر اساس جامد شامل موارد زیر است، به دست می‌آیند:

(الف) از 15 تا 35 درصد وزنی TiO2 ریز تقسیم شده.

 ب) از 35 تا 55 درصد وزنی عامل تعلیق.  

 ج) از 20 تا 40 درصد وزنی یک عامل فاصله

 با این شرط که نسبت وزن TiO 2 به عامل تعلیق 1:1.1 تا 1:3 باشد.

 

_  نتیجه اختراع با توجه به مثال مقایسه ای A که در پت ایالات متحده فاش شده است، بسیار شگفت انگیز در نظر گرفته می شود. 

در مثال مقایسه‌ای A، یک عامل تعلیق (صمغ عربی)، TiO2 و یک عامل فاصله‌دهنده (مالتودکسترین) در معرض اختلاط برشی در آب قرار گرفتند که منجر به رسوب‌های چسبنده مواد روی دیواره‌های ظروف فرآوری شد.  

طبق اختراع، چنین پدیده های مضری با عامل کدر کننده رخ نمی دهد.

 

《 ذرات دی اکسید تیتانیوم》 و سایر اجزای تشکیل دهنده سیستم ابری از درجه مواد غذایی هستند.  

دی اکسید تیتانیوم دارای اندازه ای در محدوده 0.01-20 میکرون، ترجیحاً 0.1-5 میکرون است.

_  عامل تعلیق به طور مناسب یک صمغ است، مانند انواع مختلف صمغ اقاقیا، مانند صمغ عربی، صمغ زانتان، مواد پکتیک مانند پکتین، مشتقاتی مانند نشاسته سوکسینیل دار اکتنیل. البته می توان از مخلوطی از عوامل تعلیق نیز استفاده کرد.

 عامل فاصله یا پرکننده برای پراکندگی و حفظ دی اکسید تیتانیوم به عنوان ذرات جداگانه عمل می کند.  

عامل فاصله‌ای که معمولاً دارای توزیع اندازه ذرات 90 درصد حداقل تا مش 140 و 50 درصد حداکثر تا 325 مش (اندازه مش ایالات متحده) است، به طور مناسب یک کربوهیدرات الیگومری محلول در آب از جمله مالتودکسترین ها و سایر هیدرولیزهای نشاسته است.  

مالتودکسترین های مناسب طعم ملایم و بدون شیرینی قابل توجهی دارند.  

مالتودکسترین های ترجیحی دارای DE کمتر از 20، ترجیحاً از 5 تا 20 هستند. 

همچنین می توان از مخلوطی از عوامل فاصله دهنده استفاده کرد.

 

*  این یکی از جنبه های کلیدی اختراع است که نسبت وزن TiO2 به عامل تعلیق 1:1.1 تا 1:3 ترجیحاً 1:1.3 تا 1:3 و ترجیحاً 1:1.5 تا 1:2.5 است.

 

_ در روش این اختراع مواد جامد در معرض اختلاط برشی زیاد با آب قرار می گیرند.  

به طور معمول، این آب باید سختی کمتر از 10D داشته باشد.  ترجیحاً از آب غیر معدنی استفاده شود.  

انواع مختلفی از میکسرهای برش بالا ممکن است.

یک هموژنایزر مورد نیاز است و یک میکسر خطی با برش بالا به ویژه ترجیح داده می شود.  

سرعت نوک مناسب اختلاط معمولاً در محدوده 10 تا 50 متر بر ثانیه، ترجیحاً 18 تا 25 متر بر ثانیه است.  

به طور کلی زمان اختلاط از 10 تا 300 دقیقه برای مرحله پیش اختلاط مناسب است.

 

 مقدار کل ترکیبات کلیدی (یعنی TiO2، عامل تعلیق و عامل فاصله) مناسب از 20 تا 45 درصد و ترجیحاً از 25 تا 35 درصد وزنی بر اساس مخلوط آبی است.

 ترجیحاً، مقدار کل TiO 2 از 20 تا 35 درصد وزنی بر اساس وزن خشک، ترجیحاً از 25 تا 35 درصد وزنی بر اساس وزن خشک باشد.

همانطور که در بالا نشان داده شد، عامل تعلیق به طور مناسب در مقداری از 35 تا 55 درصد، ترجیحاً از 40 تا 50 درصد وزنی بر اساس وزن خشک وجود دارد، با این شرط که نسبت وزنی TiO2 به عامل تعلیق در محدوده 1 باشد.  :1.1 تا 1:3.

 

 عامل فاصله‌دهنده به طور مناسب به مقدار 20 تا 40 درصد، ترجیحاً 30 تا 40 درصد وزنی بر اساس وزن خشک وجود دارد.

محتوای آب مخلوط آبی به طور مناسب از 55 تا 80 درصد و ترجیحاً از 65 تا 75 درصد وزنی بر اساس وزن مخلوط آبی است.

پس از آماده‌سازی مخلوط آبی با اختلاط برشی بالا همانطور که در بالا توضیح داده شد، مخلوط آبی ترجیحاً با خشک کردن اسپری خشک می‌شود تا یک عامل کدر کننده ذره‌ای و هم‌خشک‌شده برای مخلوط نوشیدنی خشک تشکیل شود. 

 سایر روش های خشک کردن مانند خشک کردن انجمادی، خشک کردن بستر سیال، خشک کردن با خلاء، خشک کردن با هوا یا خشک کردن درام ممکن است استفاده شود.  

محصول خشک شده با اسپری ممکن است با پودرهای خنثی مانند مالتودکسترین رقیق شود تا دوز و مخلوط کردن عامل کدر کننده در مخلوط نوشیدنی ساده شود.

 

_ مقدار مواد اصلی موجود در محصول خشک شده همان مقداری است که در بالا ذکر شد.  

میزان رطوبت محصول خشک شده بر اساس وزن محصول به طور مناسب کمتر از 6 درصد و ترجیحاً کمتر از 5 درصد وزنی است.

 یک عامل کنترل جریان ترجیحاً برای افزایش جریان محصول ذرات گنجانده شده است.  

یک عامل کنترل جریان ذرات، مانند تری کلسیم فسفات ("TCP")، ترجیح داده می شود.  TCP ترجیحاً در یک محصول خشک شده با اسپری با افزودن به عنوان پودر ذرات به برج خشک کن اسپری گنجانده می شود.  

مقدار عامل کنترل جریان به طور مناسب از 0.1٪ تا 5٪ و ترجیحاً 1٪ تا 3٪ وزنی بر اساس وزن محصول خشک شده است.  

_ عامل ابری ذرات در نظر گرفته شده است که در مخلوط های نوشیدنی خشک مانند آنچه توضیح داده شده است، استفاده شود.  

مخلوط های نوشیدنی خشک ترجیحی طعم میوه دارند و ممکن است حاوی یک شیرین کننده طبیعی و یا مصنوعی باشند.  

ترکیبات معمولی چنین مخلوط‌های نوشیدنی خشک شامل اسیدهای درجه غذایی مانند اسید تارتاریک و اسید سیتریک، رنگ‌ها، طعم‌های میوه یا دیگر مواد و سایر مواد مانند ویتامین‌ها می‌شود.  

مقدار عامل کدر کننده موجود در مخلوط نوشیدنی خشک به طور مناسب از 0.01٪ تا 10٪ و ترجیحاً از 0.2٪ تا 7.0٪ وزنی بر اساس وزن مخلوط نوشیدنی خشک بدون شیرین کننده است.  

اندازه ذرات عامل ابری ذرات به طور مناسب 90٪ حداقل تا مش 140 و 50٪ حداکثر تا 325 مش است.

 

__________________________________________

 

_ یک فرمول با حل یا پراکندگی ماتریس کربوهیدرات متشکل از 60 وزن تهیه شد.  

_ صمغ عربی (IPL11931) (450 گرم)، 20 وزنی.  

_ درصد مالتودکسترین (DE 10) (IPL09473) (150 گرم) و 20 وزنی.  

_ ساکارز (IPL01517) (150 گرم) تحت هم زدن (650 دور در دقیقه) در آب گرم (1125 گرم) 60 درجه سانتی گراد به مدت 30 دقیقه.  

مخلوط به‌دست‌آمده تا دمای 20 درجه سانتی‌گراد سرد شد. سپس TiO2 (IPL33853) (250 گرم) به مقدار 25 وزنی به مخلوط اضافه شد.  

درصد کل جامدات خشک تحت هم زدن (650 دور در دقیقه) و محصول تهیه شده با استفاده از Ultra Turrax T50 در 10000 دور در دقیقه به مدت حدود 3 دقیقه همگن شد.

 _ سپس خوراک همگن حاوی 45 درصد وزنی از ظرف Ultra Turrax خارج شد و در دستگاه NIRO LAB MINOR با استفاده از دستگاه اتمایزر صفحه دوار در 20000 دور در دقیقه خشک شد.  

دمای هوای ورودی در 190 درجه سانتیگراد نگه داشته شد و در نتیجه دمای خروجی حدود 90 درجه سانتیگراد بود.

به طور خاص، عامل ابری خشک شده با اسپری به مقدار 0.1 گرم در لیتر بر روی نوشیدنی آماده برای نوشیدن تهیه شده از مخلوط نوشیدنی خشک استفاده شد.  

در نوشیدنی آماده 95 گرم در لیتر شکر، 4 گرم در لیتر اسید سیتریک، 0.3 گرم در لیتر تری سدیم سیترات و 0.5 گرم در لیتر تری کلسیم فسفات وجود داشت.  

به طور کلی، 0.8 گرم در لیتر از عطر و طعم محصور شده برای ایجاد طعم و بو در محصول نهایی کافی است.

 

_مثال مقایسه ای الف

برای روشن شدن ماهیت قید مربوط به نسبت وزنی TiO2 در مقابل عامل تعلیق 1:1.1 تا 1:3، آزمایش زیر انجام شد.

* روش مثال 1 دنبال شد با این تفاوت که 360 گرم صمغ عربی، 120 گرم ساکارز، 120 گرم مالتودکسترین و 400 گرم TiO2 به 900 گرم آب اضافه شد.  

نسبت وزنی TiO2 به عامل تعلیق 400 گرم: 360 گرم، یعنی 1:0.9 بود.

 

 نوشیدنی آماده برای نوشیدن به‌دست‌آمده، رسوب سریع TiO2 را نشان می‌دهد که بحرانی بودن نسبت TiO2 به عامل تعلیق را نشان می‌دهد.

اختراع حاضر سیستم ابری بهبود یافته ای را ارائه می دهد که حس دهانی و شفافیت بهینه را به یک مخلوط نوشیدنی بازسازی شده القا می کند.  

سیستم ابری از یک جزء حامل پلیمری محلول در آب، یک عامل تثبیت کننده[ پکتین و دی اکسید تیتانیوم] به عنوان عامل مات کننده تشکیل شده است.

● یک سیستم ابری خشک برای مخلوط های نوشیدنی تهیه شده از خشک کردن یک مخلوط آبی که بر اساس جامدات اساساً شامل موارد زیر است:

 

 الف) از 5 تا 9 درصد وزنی یک متوکسی پکتین با درجه متوکسیلاسیون از 3 تا 15 درصد و درجه متیلاسیون از 50 تا 90 درصد؛

 ب) از 14 تا 20 درصد وزنی TiO2 ریز تقسیم شده.

 ج) از 40 تا 80 درصد وزنی یک ماده محلول در آب انتخاب شده از گروه متشکل از دکسترین، نشاسته اصلاح شده و صمغ است ....

 یک سیستم ابری خشک همانطور که در ادعای 1 توضیح داده شده است که در آن ماده محلول در آب دکسترین از 0.5 تا 20 DE است.

 و یک مخلوط نوشیدنی حاوی سیستم ابری ادعای 1، که در آن سیستم ابری در سطحی از 0.01٪ تا 1.0٪ وزنی از کل مخلوط نوشیدنی وجود دارد.

 

 _ فرمولاسیون طراحی شده حاضر به طور کلی مربوط به عوامل کدر کننده است که به مخلوط های خوراکی محلول اضافه می شود، و به ویژه به یک مخلوط نوشیدنی خشک که در آن یک عامل کدر کننده غیر روغنی که عمدتاً از یک عامل پکتیک تشکیل شده است برای ایجاد کدورت و افزایش حس دهان مخلوط نوشیدنی بازسازی شده استفاده می شود. 

_ مشکل عمده ای که در تجاری سازی نوشیدنی خشک خوراکی یا نوشیدنی با طعم میوه با آن مواجه می شود این است که نوشیدنی مزبور را با همتای میوه ای طبیعی خود تکرار می کند.  

علاوه بر این، محصول نوشابه باید دارای حس دهان، کدورت، طعم و خواص رنگ باشد، به طوری که تقلید شبیه محصول طبیعی باشد.  

برای اینکه مخلوط نوشیدنی پیشنهادی برای مصرف کننده قابل قبول باشد، مخلوط نوشیدنی باید به راحتی و بلافاصله وارد محلول شود و این تصور را ایجاد کند که یک محصول با ظاهر طبیعی از آن تولید شده است.  

علاوه بر این، این تصور که نوشیدنی طبیعی است باید برای دوره های طولانی نگهداری در یخچال که در چند روز اندازه گیری می شود، حفظ شود.  

ذخیره سازی طولانی مدت نوشیدنی بازسازی شده اغلب در شرایط نامطلوب دما و رطوبت انجام می شود، با این حال، یکپارچگی ابر باید حفظ شود.

_  در مورد هنر قبلی، در زمینه عوامل ابری، چندین تلاش به عنوان مرتبط ترین ارجاعات «هنر» به موارد فوق می باشد.

 

فرمولاسیون مربوط به یک عامل کدر کننده است که اساساً از《 مالتودکسترین》 تشکیل شده است که در آن مقادیر کمی [ صمغ زانتان و دی اکسید تیتانیوم (TiO2) در محلول آبی دکسترین ] معلق هستند.  

استفاده از چربی پلاستیکی که اساساً از روغن گیاهی هیدروژنه تشکیل شده است صحبت میشود. 

از ترکیب چربی پلاستیکی و صمغ عربی با دی اکسید تیتانیوم برای بدست آوردن یک عامل کدر کننده پودری استفاده می کند.

با توجه به این واقعیت که چنین روش هایی که قبلاً توضیح داده شد نسبتاً گران هستند یا به دلیل ناتوانی نسبی آنها در تعلیق TiO2 در محلول از کارایی به خطر افتاده اند، نیاز طولانی مدتی برای جایگزینی برای عوامل ذکر شده در بالا وجود داشته است.  

از این رو، بسیار مطلوب است که یک عامل دیگر برای بخش آدامس جایگزین شود، یک عامل که در آن مقدار نسبتاً بیشتری از TiO2 می‌تواند جایگزین آن شود.

 

__________________________________________

 

_ مطالب مندرج شده حاضر یک عامل کدر کننده را ارائه می دهد که اساساً از یک حامل پلیمری محلول در آب، یک تثبیت کننده پکتیک و یک مات کننده اکسیدی با کدورت بهینه و حس دهانی تشکیل شده است که استفاده از آن برای مخلوط های نوشیدنی خشک مناسب است.  

علاوه بر این، سیستم ابری به آسانی در یک محیط آبی حل می شود و همچنین در صورت تشکیل، قابل ذخیره سازی طولانی مدت است.  

این اختراع به فرد اجازه می دهد تا دی اکسید تیتانیوم (TiO2) را در ماتریس های پکتین یا مواد پکتیک به نسبتی معلق کند که در آن جزء TiO2 می تواند در سطوحی که تاکنون قابل دستیابی نبوده استفاده شود، سطوح گفته شده نشان دهنده افزایش سه برابری نسبت به زانتان یا سایر سیستم های مبتنی بر صمغ است.

در اینجا در زیر به صورت گام به گام، عامل کدر کننده حاوی دو ماده اصلی یک ماده پکتیک و دی اکسید تیتانیوم است.  برای اهداف اختراع حاضر، یک حامل پکتیک که در زیر توضیح داده شده است، ماده اولیه خواهد بود.

 مواد پکتیک ، 《پلی ساکاریدها (g.v.) 》هستند که عمدتاً از[ اسیدهای پلی گالاکتورونیک کلوئیدی (پلی‌ورونیدهای مشتق شده از اسید هگزورونیک، CHO (CHOH)4-COOH و مربوط به گالاکتوز ] هستند و به طور کلی در بافت‌های گیاهی وجود دارند.  

پکتین ها عمدتاً به دلیل خواص کلوئیدی غیرمعمولشان استفاده می شوند که مهم ترین آنها توانایی تشکیل ژل یا ژله با ترکیبات پلی هیدروکسی مانند قندها یا با مقادیر کم یون های چند ظرفیتی است.  

 

_ این اصطلاح برای پوشش گروهی از مشتقات کربوهیدرات پیچیده و کلوئیدی مرتبط که در گیاهان یافت می‌شوند و عمدتاً از اسیدهای پلی‌گالاکتورونیک تشکیل شده‌اند استفاده می‌شود که از ترکیب زنجیره‌ای از بقایای اسید انیدروگالاکتورونیک تشکیل شده‌اند.  

برخی از گروه های کربوکسیل اسیدهای پلی گالاکترونیک توسط گروه های <متیل استری> شده و برخی معمولاً توسط یک یا چند باز خنثی می شوند.

_ اسیدهای پکتینیک اسیدهای پلی گالاکتورونیک (اسیدهای پکتیک) با طبیعت کلوئیدی هستند که در آنها برخی از گروه های کربوکسیل با گروه های متیل استری می شوند.

_  نمک های اسیدهای پکتینیک پکتینات اسیدی یا خنثی هستند.  اصطلاح پکتین به اسیدهای پکتینیک حاوی حداقل 7 یا 8 درصد گروه‌های متیل استر گفته می‌شود که به صورت متوکسیل بیان می‌شوند و قادر به تشکیل ژل (ژله) با شکر (یا سایر ترکیبات پلی هیدروکسی) و اسید در شرایط مناسب هستند.

 

 اسید پکتیک اصطلاحی است که برای اسیدهای کلوئیدی پلی گالاکتورونیک که فاقد گروه کربوکسیل استری شده هستند به کار می رود.  

نمک های اسیدهای پکتیک، پکتات های اسیدی یا خنثی هستند.

_  پکتین های کم استر (کم متوکسیل) گروهی از اسیدهای پکتینیک هستند که حاوی 3-7٪ متوکسیل در مقابل 7-12٪ معمول در پکتین ها هستند.  

پکتین های کم استر معمولاً از پکتین هایی با محتوای استر بالا توسط استریفیکاسیون جزئی تهیه می شوند.  آنها در سال های اخیر به دلیل برخی از خواص غیرعادی و مفیدی که دارند، شهرت قابل توجهی پیدا کرده اند.

 

 مواد پکتیک از اسیدهای پلی گالاکتورونیک ساخته شده از زنجیره های مستقیم بقایای اسید انیدروگالاکتورونیک که عمدتاً توسط پیوندهای 1،4 گلیکوزیدی به هم متصل شده اند تشکیل شده اند.  

همچنین از کاربرد روش‌های شیمی کلوئیدی برای پکتین‌ها مشخص شد که واحدهای اسید پلی‌گالاکتورونیک دارای اندازه‌های بزرگ اما متفاوت هستند.

 در حالی که بسیاری از محققین بر این باورند که مواد پکتیک واقعی فقط از واحدهای پلی گالاکتورونیک اسید استری شده در مقادیر مختلف تشکیل شده است، دیگران ادعا می کنند که آرابان ها و گالاکتان ها (یا آرابینوز و گالاکتوز) که معمولاً همراه با مواد پکتیک هستند، به نحوی با پلی گالاکتورونیک مرتبط هستند.  

واحدهای اسیدی، یا به عنوان اجزای پلیمر در فواصل کم و یا به صورت زنجیره های جانبی.  

سایر اجزای ادعایی مواد پکتیک سوربوز و رامنوز هستند.  

گروه های استیل به مقدار قابل توجهی در پکتین چغندر وجود دارند، اگرچه ممکن است در سایر فرآورده های پکتین به نسبت بسیار کمی وجود داشته باشند.  

آرابینوز، گالاکتوز، رامنوز، و سوربوز یا پلیمرهای آنها توسط بسیاری به عنوان مواد افزودنی در نظر گرفته می شوند که به دلیل رفتار مشابه آنها در هنگام بارش و سایر روش های جداسازی، راه خود را در آماده سازی پکتین پیدا می کنند.  آنها اغلب به عنوان اجزای "بالاست" تعیین می شوند.

 

_ نشانه هایی وجود دارد که عناصر یا پیوندهای ساختاری دیگر (علاوه بر واحدهای اسید انیدروگالاکتورونیک که از طریق اتم های کربن 1 و 4 به هم متصل شده اند) ممکن است در تشکیل ماکرومولکول شرکت کنند.  چنین مولکول‌های بزرگی ممکن است از طریق تجمع مولکول‌های اسید پلی‌گالاکتورونیک بزرگ از طریق پیوند هیدروژنی، از طریق پیوند با نسبت بسیار کمی از یون‌های چند ظرفیتی، از طریق تشکیل انیدریدها یا لاکتون‌ها، یا از راه‌های دیگر تشکیل شوند.

_  وزن مولکولی متوسط یافت شده برای آماده سازی پکتین به طور قابل توجهی متفاوت است و از حدود 30000 تا 300000 متغیر است، بسته به منشاء، روش تهیه و روش اندازه گیری.  توافق بین ارقام وزن مولکولی به‌دست‌آمده با ابزارهای مختلف چشمگیر نیست و همبستگی بین درجه رفتار کلوئیدی و محدوده وزن مولکولی بسیار رضایت‌بخش نیست.  با این حال، در مجموعه‌های مشخصی از تعیین‌ها بر روی نمونه‌های با منشأ مشابه، و با استفاده از همان روش تعیین، یک همبستگی کلی بین محدوده‌های وزن مولکولی مشاهده‌شده از یک طرف، و ویسکوزیته، ژل، و تشکیل ژله و غیره وجود دارد.  از طرف دیگر.  برخی از روش‌های مورد استفاده برای تعیین وزن مولکولی عبارتند از:

[ اندازه‌گیری ویسکوزیته، سرعت انتشار، اندازه‌گیری سرعت رسوب و تعیین فشار اسمزی ]

 

_ پکتین خالص شده خشک یک جامد سفید یا روشن رنگ است که در حدود 2-3٪ در آب گرم محلول است.  در صورت تماس با آب، یک پکتین پودری به صورت توده ای یا توده ای ایجاد می شود، و مگر اینکه اقدامات احتیاطی انجام شود، ذرات سختی را تشکیل می دهد که از بیرون لزج و داخل آن خشک می شود.  به همین دلیل پکتین خشک همیشه به طور کامل با شکر، نمک های بافر یا سایر مواد شیمیایی مخلوط می شود یا قبل از افزودن آب ابتدا با اتانول مرطوب می شود.  پکتین با کیفیت یا درجه پایین تر محلول های غلیظ تری را تشکیل می دهد.  مهمترین خاصیت پکتین از نظر عملی توانایی آن در تشکیل ژله با شکر و اسید است.

گروه های اسیدی موجود در پکتین و اسید پکتیک می توانند نمک تشکیل دهند و مستقیماً به روش معمول تیتر شوند.  منحنی های تیتراسیون اسید پکتیک به طور سطحی شبیه منحنی های اسیدهای مونوبازیک است.  pH محلول های 0.5-1.0 درصد پکتین ها و اسیدهای پکتینیک معمولاً 3.2-3.4 است.  تیمار با اسیدها به تدریج اسیدهای پکتینیک را استری زدایی می کند، شرایط مناسب، میزان دی اکسید کربن ایجاد شده دقیقاً همان چیزی است که در تئوری لازم است، و بنابراین این روش اغلب برای تخمین اسیدهای اورونیک و پلی اورونیدهای پکتیک استفاده می شود.  افزودن قلیایی به تدریج اسیدهای پکتینیک را استری زدایی می کند و در نهایت باعث ایجاد برخی تغییرات تخریبی می شود که به خوبی درک نشده اند اما شامل مصرف مقداری قلیایی علاوه بر آن چیزی است که برای هیدرولیز استر استفاده می شود.

_  اگرچه برخی از پکتین‌های کم استر در گیاهان وجود دارند، اما معمولاً از پکتین‌های با استر بالا تولید می‌شوند.  استریفیکاسیون جزئی ممکن است با استفاده از اسید، قلیایی یا آنزیم انجام شود.  روش چهارم، با استفاده از اتیل الکل آمونیاکی یا هیدروکسید آمونیوم غلیظ در آب، نیز شرح داده شده است.  در مورد دوم، استری‌زدایی با تشکیل اسیدهای پکتینیک هر دو گروه --CONH2 و --COONH4  همراه است، به طوری که ترکیب حاصله علاوه بر گروه‌های کربوکسیل آزاد و متیل استر، حاوی اینها نیز خواهد بود.

 

《 استریفیکاسیون》 جزئی ممکن است با استخراج مانند روش ترشی ترکیب شود.  در اینجا ماده اولیه (پوست مرکبات یا تفاله سیب) با اسید کلریدریک مخلوط می شود که به سختی برای مرطوب کردن بافت ها کافی است، اما به اندازه کافی غلیظ می شود تا PH حدود 0.7 را ایجاد کند. 

_ مخلوط در دمای 104 درجه فارنهایت نگهداری می شود. هنگامی که به حد مطلوب انحلال و استری زدایی رسید، pH مخلوط به 3.0 افزایش می یابد و پکتین اغلب با کمک پلی فسفات ها استخراج می شود.

در استریفیکاسیون اسیدی پکتین آماده شده، محلول پکتین با اسید کلریدریک به pH 0.3 تنظیم می شود و برای چند روز در دمای 122 درجه فارنهایت نگهداری می شود.  بسیاری از مواد "بالاست" غیر پلی‌یورونیدی مخلوط نیز هیدرولیز می‌شوند و خلوص آماده‌سازی را افزایش می‌دهند.  اشکال عمده این روش کندی آن است.  استری زدایی در حدود 100/1 سرعت استریفیکاسیون قلیایی در همان دما انجام می شود.

 

* عیب اصلی استریفیکاسیون قلیایی، اثر تخریبی شناخته شده اما کمتر شناخته شده قلیایی بر روی اسیدهای پکتینیک است.  از سوی دیگر، استری‌زدایی سریع است و میزان استری‌زدایی به راحتی با مقدار قلیایی مصرفی تنظیم می‌شود.  به نظر می رسد استریفیکاسیون در سرما یا بهتر است در نزدیکی نقطه انجماد مناسب تر باشد و منجر به حفظ بهتر خواص کلوئیدی شود.  استریفیکاسیون قلیایی توسط یون های خاصی مانند کلسیم و منیزیم فعال می شود.

_ اگرچه استری‌زدایی نسبی توسط آنزیم‌ها به میزان محدودی در ساخت پکتین‌های آهسته گیر استفاده می‌شود، اما آماده‌سازی آنزیمی پکتین‌های کم استر اهمیت چندانی پیدا نکرده است زیرا به نظر می‌رسد که روش‌های  شیمیایی استری‌زدایی محصولی با خواص مناسب‌تری به دست می‌دهد.

 

__________________________________________

 

_  اسیدهای پکتینیک نیز ممکن است در محل با افزودن آهسته قلیایی به دوغاب مواد خام حاوی پکتین استری شوند.  کاملاً مشخص نیست که چنین استریفیکاسیونی تا چه حد ناشی از آنزیم های استریفیکاسیون موجود در مواد خام (به ویژه پوست مرکبات) به جای قلیا اضافه شده است.  در اینجا نیز، واکنش به راحتی توسط مصرف قلیایی کنترل می شود.  پس از استری‌زدایی، پکتین‌ها با pH پایین و در حضور پلی‌فسفات‌ها استخراج می‌شوند.

 

 پکتین‌های کم استر تهیه‌شده با هر یک از این روش‌ها ممکن است با افزودن حلال‌های آلی، با اثری از کلسیم، یا با کاهش pH به 1.3 (اگر محتوای متوکسیل کمتر از pH 3.5 باشد) رسوب داده شوند.  پس از آن می توان رسوب را در یک پرس هیدرولیک فشار داد تا محتوای جامد حدود 30٪ باشد.

_ در اختراع حاضر به یک ماده پکتیک نیاز است، مواد مذکور از 1٪ تا 30٪ از ترکیب ابر را تشکیل می دهد، با محدوده ترجیحی از 5٪ تا 9٪.  علاوه بر این، ماده پکتیک ترجیحی شامل، اما محدود به پکتین نیست، پکتین مذکور دارای محتوای متوکسیل بین 3 تا 15 درصد و درجه متیلاسیون از 50 تا 90 درصد است.  به عنوان یک پکتین نماینده، مطابق با مشخصات مندرج در فارماکوپه ایالات متحده، (U.S.P.X. 1980) Atlantic Citrus Pectin U.S.P.  (تولید شده توسط ژلاتین آتلانتیک هالیوود، کالیفرنیا) برای استفاده فعلی فعال است.

 

 

______________________________

 

 

 _ فرمولاسیون طراحی شده حاضر به طور کلی مربوط به عوامل کدر کننده است که به مخلوط های خوراکی محلول اضافه می شود، و به ویژه به یک مخلوط نوشیدنی خشک که در آن یک عامل کدر کننده غیر روغنی که عمدتاً از یک عامل پکتیک تشکیل شده است برای ایجاد کدورت و افزایش حس دهان مخلوط نوشیدنی بازسازی شده استفاده می شود. 

_ مشکل عمده ای که در تجاری سازی نوشیدنی خشک خوراکی یا نوشیدنی با طعم میوه با آن مواجه می شود این است که نوشیدنی مزبور را با همتای میوه ای طبیعی خود تکرار می کند.  

علاوه بر این، محصول نوشابه باید دارای حس دهان، کدورت، طعم و خواص رنگ باشد، به طوری که تقلید شبیه محصول طبیعی باشد.  

برای اینکه مخلوط نوشیدنی پیشنهادی برای مصرف کننده قابل قبول باشد، مخلوط نوشیدنی باید به راحتی و بلافاصله وارد محلول شود و این تصور را ایجاد کند که یک محصول با ظاهر طبیعی از آن تولید شده است.  

علاوه بر این، این تصور که نوشیدنی طبیعی است باید برای دوره های طولانی نگهداری در یخچال که در چند روز اندازه گیری می شود، حفظ شود.  

ذخیره سازی طولانی مدت نوشیدنی بازسازی شده اغلب در شرایط نامطلوب دما و رطوبت انجام می شود، با این حال، یکپارچگی ابر باید حفظ شود.

_  در مورد هنر قبلی، در زمینه عوامل ابری، چندین تلاش به عنوان مرتبط ترین ارجاعات «هنر» به موارد فوق می باشد.

 

فرمولاسیون مربوط به یک عامل کدر کننده است که اساساً از《 مالتودکسترین》 تشکیل شده است که در آن مقادیر کمی [ صمغ زانتان و دی اکسید تیتانیوم (TiO2) در محلول آبی دکسترین ] معلق هستند.  

استفاده از چربی پلاستیکی که اساساً از روغن گیاهی هیدروژنه تشکیل شده است صحبت میشود. 

از ترکیب چربی پلاستیکی و صمغ عربی با دی اکسید تیتانیوم برای بدست آوردن یک عامل کدر کننده پودری استفاده می کند.

با توجه به این واقعیت که چنین روش هایی که قبلاً توضیح داده شد نسبتاً گران هستند یا به دلیل ناتوانی نسبی آنها در تعلیق TiO2 در محلول از کارایی به خطر افتاده اند، نیاز طولانی مدتی برای جایگزینی برای عوامل ذکر شده در بالا وجود داشته است.  

از این رو، بسیار مطلوب است که یک عامل دیگر برای بخش آدامس جایگزین شود، یک عامل که در آن مقدار نسبتاً بیشتری از TiO2 می‌تواند جایگزین آن شود.

 

علاوه بر این، سیستم ابری به آسانی در یک محیط آبی حل می شود و همچنین در صورت تشکیل، قابل ذخیره سازی طولانی مدت است.  

این اختراع به فرد اجازه می دهد تا دی اکسید تیتانیوم (TiO2) را در ماتریس های پکتین یا مواد پکتیک به نسبتی معلق کند که در آن جزء TiO2 می تواند در سطوحی که تاکنون قابل دستیابی نبوده استفاده شود، سطوح گفته شده نشان دهنده افزایش سه برابری نسبت به زانتان یا سایر سیستم های مبتنی بر صمغ است.

در اینجا در زیر به صورت گام به گام، عامل کدر کننده حاوی دو ماده اصلی یک ماده پکتیک و دی اکسید تیتانیوم است.  برای اهداف اختراع حاضر، یک حامل پکتیک که در زیر توضیح داده شده است، ماده اولیه خواهد بود...

 

______________________________

 

_ چه موادی در ساخت کلودی فایر استفاده میشود ؟

 

 

مواد پکتیک ، 《پلی ساکاریدها (g.v.) 》هستند که عمدتاً از[ اسیدهای پلی گالاکتورونیک کلوئیدی (پلی‌ورونیدهای مشتق شده از اسید هگزورونیک، CHO (CHOH)4-COOH و مربوط به گالاکتوز ] هستند و به طور کلی در بافت‌های گیاهی وجود دارند.  

پکتین ها عمدتاً به دلیل خواص کلوئیدی غیرمعمولشان استفاده می شوند که مهم ترین آنها توانایی تشکیل ژل یا ژله با ترکیبات پلی هیدروکسی مانند قندها یا با مقادیر کم یون های چند ظرفیتی است.  

 

_ این اصطلاح برای پوشش گروهی از مشتقات کربوهیدرات پیچیده و کلوئیدی مرتبط که در گیاهان یافت می‌شوند و عمدتاً از اسیدهای پلی‌گالاکتورونیک تشکیل شده‌اند استفاده می‌شود که از ترکیب زنجیره‌ای از بقایای اسید انیدروگالاکتورونیک تشکیل شده‌اند.  

برخی از گروه های کربوکسیل اسیدهای پلی گالاکترونیک توسط گروه های <متیل استری> شده و برخی معمولاً توسط یک یا چند باز خنثی می شوند.

_ اسیدهای پکتینیک اسیدهای پلی گالاکتورونیک (اسیدهای پکتیک) با طبیعت کلوئیدی هستند که در آنها برخی از گروه های کربوکسیل با گروه های متیل استری می شوند.

_  نمک های اسیدهای پکتینیک پکتینات اسیدی یا خنثی هستند.  اصطلاح پکتین به اسیدهای پکتینیک حاوی حداقل 7 یا 8 درصد گروه‌های متیل استر گفته می‌شود که به صورت متوکسیل بیان می‌شوند و قادر به تشکیل ژل (ژله) با شکر (یا سایر ترکیبات پلی هیدروکسی) و اسید در شرایط مناسب هستند.

 

 اسید پکتیک اصطلاحی است که برای اسیدهای کلوئیدی پلی گالاکتورونیک که فاقد گروه کربوکسیل استری شده هستند به کار می رود.  

نمک های اسیدهای پکتیک، پکتات های اسیدی یا خنثی هستند.

_  پکتین های کم استر (کم متوکسیل) گروهی از اسیدهای پکتینیک هستند که حاوی 3-7٪ متوکسیل در مقابل 7-12٪ معمول در پکتین ها هستند.  

پکتین های کم استر معمولاً از پکتین هایی با محتوای استر بالا توسط استریفیکاسیون جزئی تهیه می شوند.  آنها در سال های اخیر به دلیل برخی از خواص غیرعادی و مفیدی که دارند، شهرت قابل توجهی پیدا کرده اند.

 

 مواد پکتیک از اسیدهای پلی گالاکتورونیک ساخته شده از زنجیره های مستقیم بقایای اسید انیدروگالاکتورونیک که عمدتاً توسط پیوندهای 1،4 گلیکوزیدی به هم متصل شده اند تشکیل شده اند.  

همچنین از کاربرد روش‌های شیمی کلوئیدی برای پکتین‌ها مشخص شد که واحدهای اسید پلی‌گالاکتورونیک دارای اندازه‌های بزرگ اما متفاوت هستند.

 در حالی که بسیاری از محققین بر این باورند که مواد پکتیک واقعی فقط از واحدهای پلی گالاکتورونیک اسید استری شده در مقادیر مختلف تشکیل شده است، دیگران ادعا می کنند که آرابان ها و گالاکتان ها (یا آرابینوز و گالاکتوز) که معمولاً همراه با مواد پکتیک هستند، به نحوی با پلی گالاکتورونیک مرتبط هستند.  

واحدهای اسیدی، یا به عنوان اجزای پلیمر در فواصل کم و یا به صورت زنجیره های جانبی.  

سایر اجزای ادعایی مواد پکتیک سوربوز و رامنوز هستند.  

گروه های استیل به مقدار قابل توجهی در پکتین چغندر وجود دارند، اگرچه ممکن است در سایر فرآورده های پکتین به نسبت بسیار کمی وجود داشته باشند.  

آرابینوز، گالاکتوز، رامنوز، و سوربوز یا پلیمرهای آنها توسط بسیاری به عنوان مواد افزودنی در نظر گرفته می شوند که به دلیل رفتار مشابه آنها در هنگام بارش و سایر روش های جداسازی، راه خود را در آماده سازی پکتین پیدا می کنند.  آنها اغلب به عنوان اجزای "بالاست" تعیین می شوند.

 

_ نشانه هایی وجود دارد که عناصر یا پیوندهای ساختاری دیگر (علاوه بر واحدهای اسید انیدروگالاکتورونیک که از طریق اتم های کربن 1 و 4 به هم متصل شده اند) ممکن است در تشکیل ماکرومولکول شرکت کنند.  چنین مولکول‌های بزرگی ممکن است از طریق تجمع مولکول‌های اسید پلی‌گالاکتورونیک بزرگ از طریق پیوند هیدروژنی، از طریق پیوند با نسبت بسیار کمی از یون‌های چند ظرفیتی، از طریق تشکیل انیدریدها یا لاکتون‌ها، یا از راه‌های دیگر تشکیل شوند.

_  وزن مولکولی متوسط یافت شده برای آماده سازی پکتین به طور قابل توجهی متفاوت است و از حدود 30000 تا 300000 متغیر است، بسته به منشاء، روش تهیه و روش اندازه گیری.  توافق بین ارقام وزن مولکولی به‌دست‌آمده با ابزارهای مختلف چشمگیر نیست و همبستگی بین درجه رفتار کلوئیدی و محدوده وزن مولکولی بسیار رضایت‌بخش نیست.  با این حال، در مجموعه‌های مشخصی از تعیین‌ها بر روی نمونه‌های با منشأ مشابه، و با استفاده از همان روش تعیین، یک همبستگی کلی بین محدوده‌های وزن مولکولی مشاهده‌شده از یک طرف، و ویسکوزیته، ژل، و تشکیل ژله و غیره وجود دارد.  از طرف دیگر.  برخی از روش‌های مورد استفاده برای تعیین وزن مولکولی عبارتند از:

[ اندازه‌گیری ویسکوزیته، سرعت انتشار، اندازه‌گیری سرعت رسوب و تعیین فشار اسمزی ]

 

_ پکتین خالص شده خشک یک جامد سفید یا روشن رنگ است که در حدود 2-3٪ در آب گرم محلول است.  در صورت تماس با آب، یک پکتین پودری به صورت توده ای یا توده ای ایجاد می شود، و مگر اینکه اقدامات احتیاطی انجام شود، ذرات سختی را تشکیل می دهد که از بیرون لزج و داخل آن خشک می شود.  به همین دلیل پکتین خشک همیشه به طور کامل با شکر، نمک های بافر یا سایر مواد شیمیایی مخلوط می شود یا قبل از افزودن آب ابتدا با اتانول مرطوب می شود.  پکتین با کیفیت یا درجه پایین تر محلول های غلیظ تری را تشکیل می دهد.  مهمترین خاصیت پکتین از نظر عملی توانایی آن در تشکیل ژله با شکر و اسید است.

گروه های اسیدی موجود در پکتین و اسید پکتیک می توانند نمک تشکیل دهند و مستقیماً به روش معمول تیتر شوند.  منحنی های تیتراسیون اسید پکتیک به طور سطحی شبیه منحنی های اسیدهای مونوبازیک است.  pH محلول های 0.5-1.0 درصد پکتین ها و اسیدهای پکتینیک معمولاً 3.2-3.4 است.  تیمار با اسیدها به تدریج اسیدهای پکتینیک را استری زدایی می کند، شرایط مناسب، میزان دی اکسید کربن ایجاد شده دقیقاً همان چیزی است که در تئوری لازم است، و بنابراین این روش اغلب برای تخمین اسیدهای اورونیک و پلی اورونیدهای پکتیک استفاده می شود.  افزودن قلیایی به تدریج اسیدهای پکتینیک را استری زدایی می کند و در نهایت باعث ایجاد برخی تغییرات تخریبی می شود که به خوبی درک نشده اند اما شامل مصرف مقداری قلیایی علاوه بر آن چیزی است که برای هیدرولیز استر استفاده می شود.

_  اگرچه برخی از پکتین‌های کم استر در گیاهان وجود دارند، اما معمولاً از پکتین‌های با استر بالا تولید می‌شوند.  استریفیکاسیون جزئی ممکن است با استفاده از اسید، قلیایی یا آنزیم انجام شود.  روش چهارم، با استفاده از اتیل الکل آمونیاکی یا هیدروکسید آمونیوم غلیظ در آب، نیز شرح داده شده است.  در مورد دوم، استری‌زدایی با تشکیل اسیدهای پکتینیک هر دو گروه --CONH2 و --COONH4  همراه است، به طوری که ترکیب حاصله علاوه بر گروه‌های کربوکسیل آزاد و متیل استر، حاوی اینها نیز خواهد بود.

 

《 استریفیکاسیون》 جزئی ممکن است با استخراج مانند روش ترشی ترکیب شود.  در اینجا ماده اولیه (پوست مرکبات یا تفاله سیب) با اسید کلریدریک مخلوط می شود که به سختی برای مرطوب کردن بافت ها کافی است، اما به اندازه کافی غلیظ می شود تا PH حدود 0.7 را ایجاد کند. 

_ مخلوط در دمای 104 درجه فارنهایت نگهداری می شود. هنگامی که به حد مطلوب انحلال و استری زدایی رسید، pH مخلوط به 3.0 افزایش می یابد و پکتین اغلب با کمک پلی فسفات ها استخراج می شود.

در استریفیکاسیون اسیدی پکتین آماده شده، محلول پکتین با اسید کلریدریک به pH 0.3 تنظیم می شود و برای چند روز در دمای 122 درجه فارنهایت نگهداری می شود.  بسیاری از مواد "بالاست" غیر پلی‌یورونیدی مخلوط نیز هیدرولیز می‌شوند و خلوص آماده‌سازی را افزایش می‌دهند.  اشکال عمده این روش کندی آن است.  استری زدایی در حدود 100/1 سرعت استریفیکاسیون قلیایی در همان دما انجام می شود.

 

* عیب اصلی استریفیکاسیون قلیایی، اثر تخریبی شناخته شده اما کمتر شناخته شده قلیایی بر روی اسیدهای پکتینیک است.  از سوی دیگر، استری‌زدایی سریع است و میزان استری‌زدایی به راحتی با مقدار قلیایی مصرفی تنظیم می‌شود.  به نظر می رسد استریفیکاسیون در سرما یا بهتر است در نزدیکی نقطه انجماد مناسب تر باشد و منجر به حفظ بهتر خواص کلوئیدی شود.  استریفیکاسیون قلیایی توسط یون های خاصی مانند کلسیم و منیزیم فعال می شود.

_ اگرچه استری‌زدایی نسبی توسط آنزیم‌ها به میزان محدودی در ساخت پکتین‌های آهسته گیر استفاده می‌شود، اما آماده‌سازی آنزیمی پکتین‌های کم استر اهمیت چندانی پیدا نکرده است زیرا به نظر می‌رسد که روش‌های شیمیایی استری‌زدایی محصولی با خواص مناسب‌تری به دست می‌دهد.

 

《 ذرات دی اکسید تیتانیوم》 و سایر اجزای تشکیل دهنده سیستم ابری از درجه مواد غذایی هستند.  

دی اکسید تیتانیوم دارای اندازه ای در محدوده 0.01-20 میکرون، ترجیحاً 0.1-5 میکرون است.

_  عامل تعلیق به طور مناسب یک صمغ است، مانند انواع مختلف صمغ اقاقیا، مانند صمغ عربی، صمغ زانتان، مواد پکتیک مانند پکتین، مشتقاتی مانند نشاسته سوکسینیل دار اکتنیل. البته می توان از مخلوطی از عوامل تعلیق نیز استفاده کرد.

 عامل فاصله یا پرکننده برای پراکندگی و حفظ دی اکسید تیتانیوم به عنوان ذرات جداگانه عمل می کند.  

عامل فاصله‌ای که معمولاً دارای توزیع اندازه ذرات 90 درصد حداقل تا مش 140 و 50 درصد حداکثر تا 325 مش (اندازه مش ایالات متحده) است، به طور مناسب یک کربوهیدرات الیگومری محلول در آب از جمله مالتودکسترین ها و سایر هیدرولیزهای نشاسته است.  

مالتودکسترین های مناسب طعم ملایم و بدون شیرینی قابل توجهی دارند.  

مالتودکسترین های ترجیحی دارای DE کمتر از 20، ترجیحاً از 5 تا 20 هستند. 

همچنین می توان از مخلوطی از عوامل فاصله دهنده استفاده کرد.

 

 

______________________________

 

_ فرمولاسیون رایگان تولید کلودیفایر

_ ارائه فرمول کلودیفایر روش تولید مرحله به مرحله 

_ چگونه کلودیفایر با کیفیت بالا تولید کنیم؟

_ نحوه تولید کلودیفایر پروسه تولید آن 

_ راه اندازی خط تولید کلودیفایر 

_ تجهيزات لازم جهت تولید کلودیفایر

_ آموزش تولید کلودیفایر با کیفیت، بدون دستگاه و به روش ساده

_ قیمت تمام شده هر کیلوگرم کلودیفایر چقدر است ؟

_ تهیه مواد اولیه جهت تولید کلودیفایر

_ آموزش آنلاين  / مجوز تولید/ اداره صنایع / استاندارد / پشتیبانی / حداقل فضا / فضای لازم / تولید در منزل /مصالح ساختمانی / انواع شوینده خانگي / محصولات مراقبت خودرویی / مواد غذایی و نگهدارنده ها | 

_ تولید محصولات آرايشي و بهداشتی با کیفیت بالا و صرفه اقتصادی 

_ فرمول تولید کلودیفایر صفر تا صد با صرفه اقتصادی 

_ نحوه استفاده از کلودیفایر و عملکرد آن 

_ تولید کلودیفایر با کیفیت عالی

_ نحوه ترکیب مواد اولیه و درصد دقیق 

_ نحوه سفارش مواد اوليه جهت‌ تولید کلودیفایر

_ تفاوت کلودیفایر و ثعلب چيست  ؟

_ فرمول رایگان تولید کلودیفایر

_ خاصیت هر کدام از مواد اولیه  کلودیفایر چيست؟

_ چگونگي تولید کلودیفایر با کيفيت بالا 

_ آیا می‌توان کلودیفایر را در منزل تولید کرد ؟

_ کسب و کار خانگی/ سود زیاد / بازار کار / فروش /

_ نحوه درست کردن کلودیفایر چگونه‌ است ؟

_ تولید کلودیفایر با حداقل‌ سرمايه 

_ تولید کلودیفایر با کیفیت بالا

_ آموزش ساخت کلودیفایر با صرفه اقتصادی بالا

_ مراحل‌ ساخت و تولید کلودی فایر 

_ برای درست کردن کلودی فایر چه دستگاهی نیاز است ؟

_ آیا بدون دستگاه و تجهیزات می‌توان کلودیفایر درست کرد ؟

_قدرت مات کردن کلودیفایر  به چه چیزی بستگی دارد؟

_ آیا کلودی فایر  را می‌توان بدون مجوز تولید نمود؟

_ چگونه برای تولیدی کارگاه مجوز دریافت کنیم؟

_ طرح توجيهي چیست ؟

_ نحوه ابری کردن نوشیدنی توسط کلودی فایر چگونه است؟

_ برای مات و کدر کردن نوشیدنی از چه ماده ای استفاده می‌شود؟

_ مات کردن آبمیوه به کمک کلودیفایر

روش ساخت انواع آبگریز نانو

فرمول خمیر درز گیر,فرمولاسیون درز گیر سیمان,فرمول درز بند دو جزئی

فرمول رایگان شامپو کارواش نانو+فرمولاسیون شامپو کف رنگی+روش ساخت شامپو تاچلس